படராயோ பனிபோல்

எப்போதும் போலவே
மேற்கின்
அடிவானம்
மெல்லக்
கறுக்கின்றது
அதன் வரவில்
நட்சத்திரப் பூக்களின்
நடுவே
முழுமதி ஒன்று
என்னைப்போல்
ஏகாந்தமாய்
இரவை
இரசிக்கின்றது

ஆரவாரமற்ற
ஐரோப்பாவின்
மெல்லிய மனித்தூரல்
புல்லின் நுனியில் சிக்கி
மண்ணை மணப்பதற்காய்
கனதிவேண்டி
காற்றில்வரும்
தூரலை ஏக்கத்தோடு
அணைக்கின்றது

ஆங்காங்கே
அடைய வரும் குருவிகள்
ஆண்மாவின் துடிப்பை தூண்டுவதாய்
சோடிசோர்ந்து
காதுக்குள் காதல்
கானம் இசைக்கின்றது

ஆனாலும்
மேகமூட்டத்தில்
புதைந்து
மெல் ஒளியில் வீரியம்
குறையும் நிலவுக்காய்-என்
சொர்பணம் ஏங்க
அதன் சோடினையின் ஏக்கத்தில்
கரையும் ஸ்பரிசம்
தாலாட்ட
கிழக்கில்
வெளுத்த வானம்
என்
எதிரியானது