நினைவே நீ

நிசப்த்தமான நிலவொளியில்

இரவின் சாட்சியாக வானை அலங்கரித்த

நட்சத்திர கூட்டத்தின் நடுவே

என் பார்வையின் எறிதலில்

எழுந்த உண்மை ஒன்றில்

அண்ட வெளிக்கு சொந்தமான பொருள் ஒன்றை

பூமி உரிமையாக்கிவைத்ததை உணர்ந்தேன்

நாம் ஒருவர்

மீண்டும் படபடத்த

தாவர இதயங்களின் சங்கமத்தில்

மறைக்கப்பட்ட மணல் கீறல்களின்

மௌனங்ளில் புதைந்துள்ள

உண்மைகளின் தேடலுக்கு

சந்தேகத்தின் எழுச்சியால்

இறக்கை விரிக்கும்

கோபத்தின் பெருக்கில்

மாறடித்து துாவும் பூக்கள் யாவும்

மலர்வளையம் ஆக்கப்படும் போது

அற்புதம்

காலநே உன் காலடியில்

மிதிபட்ட காகிதம் ஒன்றில்

பொறுக்கிக் கோர்க்கப்பட்ட எழுத்துக்களுக்கு

பிணம் ஒன்றின் சுவை கேட்கும் மானிட கொளரவங்கள்

இயற்கையின் சீரில்தான் உலகம்

இயங்குகிறது என்றாலும்

தனிமனித உணர்வுக்கும்