நெருப்பாற்றில்

அமைதி இழந்த காட்டின்
சலசலப்பில்
பசுக்கள் திசை அறியாது பட்டிகளை
மேய்கின்றது

ஒரு கன்னையில் ஒட்டமுடியாது
நாய்கள்
பசுக்களைக் காப்பதாய்
தனித்தனியே ஊழையிடுகின்றது

நாய்களின் திசைஅறிந்து
நரிகள்
பசுக்களின் பக்கம் பயணமாகின்றது

பசுவைத் தின்று ஊண் வடியும் தன் வாயை
காகங்கள்
துடைத்தபடியே நாய்களைப்
பகிடிபண்ணிப் பறக்கிறது

கழிகொல்லும் பொருஅமைதி

கரைக்கும் 
கடலுக்குமான தூரத்தில்
மகிழ்ச்சிக்குள் மனம் சிந்தை
கொல்ல
மொழி அற்றுத்தவிக்கிறது நா

நதியின் லயம் ஆகாயத்துளிகளால் சிதம்ப
ஆத்மா கரையும் ஓசை
அனிச்சையான அமைதியின் ஊடே
படபடக்கும் நெஞ்சுக்குள்
நினைந்துஉருகும்

மூங்கில் வனத்தில் காற்று
துளையோடு உறவாட
பனிபடர்ந்த பச்சிலைப்பரப்பில்
உருகி வழியும் நீர்த்துளியில்
நா நனைக்கும்
இசையாலே தனை மறந்த மிருகமது

எண் திசையின் இயல்போல
இசையோடு நீந்திவரும் நதி மூழ்கும்
இயல்பு நிலை
நிகழ்ந்தபின்னே பெரு அமைதி
மூச்சாகி
காற்றோடு கலந்துநிற்கும்

இயல்பும் இசைவும்

இயல்பைமீறிப் பறக்கும் பூமியில்
பணக்காரனாக ஆசைப்படுகின்றேன்

ஆசைகளை இரண்டாகப்பிரித்து
இரண்டு அடயாளங்கள் கொண்டு
இரண்டு குடுவைகளில் நிரப்பியுள்ளேன்

காவுவதற்காய் ஒன்றை
எழுமாற்றாய்
தெரிவு செய்திருக்கின்றேன்

காவும் தூரம் எந்தக்குடுவையிலும்
தீர்மானிக்கப்படவில்லை

எடுக்கப்பட்ட குடுவைகளின் கனதி கட்டாயம் காவவேண்டும் என்ற நிர்பந்தத்துள் விதிக்கப்பட்டுள்ளது

காலவேகத்தில்
காவிவந்த குடுவை
விட்டு வந்த குடுவையையும்
முந்திவிட்டது

தேர்வுசெய்த குடுவையுள்
வாழ்வு புதைக்கப்பட
காவிவந்த, காவிவரா குடுவைகள்
இன்றும் ஏழையே

வானுமோர் வள்ளள்

முகில்க்கூட்டம் விழுங்குகிறது
நட்சத்திரங்களின் வாழ்வை

காரணம் கேட்கும் மண்மீது
முறைக்கின்றது காற்றின் பயனம்

இடையே எட்டிப்பார்க்கும் நிலா
முகிலுக்குள்
காதல் நரம்புகளை உசுப்பிவிடும்

கல கலத்த சருகுகள் முறைக்கும் காற்றோடு பயனமாக

மெல்லியதாய் ஒரு சொட்டுத்தண்ணி
மேனி தடவும்

அனல்போல் கொதிக்கும் அந்தரங்கள்
ஆவியாக்கும்

இருள் தின்ற வானம்
காதல் கடந்து காமம் எய்த
முழுதாய் நனைகின்றது மண்

நினைவோர் வரம்

அம்புலி அற்ற தாரகைஒளியில்
இருளின் நிசப்த்தம் நீண்டு 
அன்பின் உணர்வில் 
வார்த்தைகள்
காலத்தின்ஊடே கரைகிறது

பனிக்காற்றில் மிதந்துவரும் மூச்சின்சந்தம் பரவிக்கிடக்கும்
இருளின் திரையில்
வண்ணங்கள் பூச
முகம் படிந்த
மணித்துளியின் மேலே ஊர்கிறது
சூரிய ஒளி

இலைகளின் முத்த இசை
மொட்டுக்களை பூப்புக்காய் அழைக்க
கற்றில் மிதக்கிறது போதைதரும்
நினைவெனும் பாணம்...

ஒப்பந்தம்

உணர்வின் மிதப்பு வார்த்தைகளை
விழுங்கி
கண்கள்
கண்டம் விட்டுக் கண்டம் 
ஒப்பந்தம் செய்கின்றது

போருக்கான அழைப்பு
ஒப்பந்தத்தின் மாற்று விதியாய்
புன்னகையில் சேர்கின்றது

இவ்வாறு ஒப்பந்தங்கள் இருந்து இருந்தால்
நெப்போலியன் காலத்தின் முன்
மனிதனைக் கொல்லும் கலை
மனிதருள் வளர்ந்திருக்காது
நிறங்கள் வெறும் நிறங்களாகவே இருந்திருக்கும்
படைப்பின் இரகசியம் உறுப்புகளின்
கழிவில் இருந்தே என்ற உண்மை புரிந்திருக்கும்

இந்த
ஒப்பந்தங்கள் நிறைவதற்குள்
அமைதிக்கான உலக ஒழுங்கு
கொலைகளால் மாலை சூடிக்கொண்டது

துரோகத்தில் சிவந்த தொடுவானம்

விடிவை விரும்பாத மேகங்கள்
எல்லாப் பொழுதுகளிலும்
சூரியனைச் சூழ்ந்துகொள்கின்றது