சினுங்கல்

சினுங்கலின் தூரலின்
இதமான
மெல்லிய காற்று
என்னைத் தொடும்போது
மொளனமாய் வார்த்தைகள்
மனதுக்குள்

ஆங்காங்கே
தூறலின் சாரலில்
நனைத்து சரிந்த மலர்கள்
அவள் பாதத்திற்கு வணக்கம்
செய்கிறது

பேசாமல் உரசிக்கொண்டே
பாசத்தை உணர்த்தும்
இலைகள், தெடுகையில்
இருத்தலின்
உண்மையை ஒளிக்கின்றது

இன்னும் பூமியை
முழுதாக நனைக்காத தூறல்.
மேகக் கருக்கலை பிழந்துவரும்
ஒளிகீற்று, யாவும்
சாதி பேதமற்றுக் கலந்து துடிக்கின்றது

இயற்கையும் உணர்வும்
இரண்டறக்கலக்க
காதலின் முத்தத்தில்
யாவும் புதுமையே
ப.பார்தீ