இது மக்கள் போர்

எங்கள் நினைவு வலிகளை
எழுத முடியாது தவிக்கும்
மொழிகளே
நாங்கள் கூடும்
தினங்கள் எல்லாம்
துக்க நினைவுகளானதே

நீங்கள் உணர்ந்திடமுடியா
வலிகள் நிகழ்ந்த
அந்த நாட்களை
மீட்கும் உதடுகள்
பிரிவு இழப்பு
அழிவு ஏக்கம்
அழுகை என்று
பேசிப் பேசிப்
பிழந்து கிடக்கின்றன


அவன் கொண்டாட
விழாக்கோலம் பூணும்
மேடையின் கீழ்
எங்கள் எலும்புகள்
ஆயுதங்களாக திரிவடைந்து
ஒற்றுமை சக்தியுள்ள
உண்மை ஆட்த்தேடி
உறங்க மறுத்து
துடிக்கின்றது

வளவின் வேலியை
உயர்த்தி மறைக்கும்
நாங்கள்
நாட்டில் விதைத்த
உயிர்களில்
அறுவடைப் பயனுக்காக
ஐநா வரை சென்றும்
பயன் என்ன?

அந்தப் புனிதர்களின்
செந்துளிகளால்
நாங்கள் எழுதும்
வாழ்க்கை
எங்களையும் தாண்டிய
பரம்பரைகளின்
விடுதலைக்கான
ஆக்கத்தோடு கூடிய
அதியுயர்ந்த
சக்தி அல்லவா?

நினைவுகளை
வணங்குதல் செய்வோம்
என்பதை விட
எழுச்சிக்கு ஊந்திவிடும்
எரி சக்தியாக
நினைவு கூர்ந்து
சுழழும் பிரபஞ்சத்தில்
பிரளய மாற்றத்தை
பிரசவிப்போம்

இது மக்கள் போர்
ப.பார்தீ