சுயமாக சிந்தி

இருளின் பிறப்போடு
தன்னை சூரியன் என எண்ணி
உறங்கிக் கிடக்காது
மின்மினிப் பூச்சிகள்


பருவங்களின் மாற்றம் தான்
மனிதனை இயற்கை மீதுள்ள
சலிப்பை தவிர்க்கும்
விதிவிலக்கல்ல அவன் குணமும்

சுரப்புக்களின் துாண்டல்
எழுச்சி கொள்ள வைத்து
இன்பம் எனும் தேடலை
இரட்டிப் பாக்குகின்றது
துன்பம் இன்பத்தின்
நண்பனே

சுவைக்கப்படாத பழங்கள்
பூமியில் அழுகி
விழுந்து கிடக்கின்றனா
வெளிக்காட்டப் படாத
உணர்வுகளும் கூட

துளியின் வரவால்
துளிர்க்கும் அறுகாக
பருவங்களின் மாறுதல்
பக்குவப்படுத்துகின்றது மனிதனை

உச்சயில் இருந்தும்
பள்ளத்தை  நேக்கும் நீர்வீழ்ச்சி
இழக்கும் தன் சுய அழகை
சுயமாக சிந்திக்காத
மனிதனுக்கு இணையாக
ப.பார்தீ