வாடா மலர் தோட்டம்

நீ பதித்த தடங்களிலே

நினைவு பூத்தெழுக

நின் தூர சுமை மட்டும்

நெஞ்சுடைத்து விம்மி எழ

அங்கோர் மழைக்காலம்

ஆழ் மனது குடை தேட

கீழ் திசையும் மேலாகி

கரு முகிலில் ஆழ்ந்துவிட

காலைக் கரு உடைக்கும்

சேவலினம் தூக்கம் விட

வேலைச் சுமை பருகி

நீந்தும் மானிடர்போல்

ஏதோ நிலை மாறி

என் இதயம் சந்தம் கெட

கண்ணின் திரை தனில்

உன் விம்பம் பதிவாக

எனக்கான பொழுதுகளோ

என்றும்  இருண்டதில்லை

காற்றின் திசைமட்டும்

உன் மேனி தீண்டுதென்று

கை நிறைய சேர்துவைத்தேன்

போதும் இத்தூரம் புன்னகையே

வெள்ளிக்குடம் எடுத்து

மல்லிப் பூ  நீ வைத்து

மெல்ல நடை பயின்று

மேனியது  சூடெழுந்து

மஞ்சத்தில்  சஞ்சரிக்க

மாலை இடும் நாள்க்காத்து

மண்ணாகி மரமாகி மலராகி

என் நாளும் உனை தேடி

ப.பார்தீ