தாயாகிய அவள்

கனவுகளில் கரையும்
பெண்மைக்குத்தான் தெரியும்
அந்த மார்பின்
சுமைகளின் வலி

திங்கள் ஒருமுறை
சிதறும் விதைகளில்
எழாதா ஓர் விருச்சம்
என்ற ஏக்கம்


காது ஓட்டைகளில்
கரையும்  துாற்றல் வலியால்
அவள் கண்களையும் தாண்டி
கால்வாய் திறக்கின்றது

விஞ்ஞானம் எத்தனை வழர்ந்தும்
அவள் வேதனை
இன்றும் தீச்சட்டிகளை
சுமக்கின்றது

சமூதாய ஓட்டத்தில்
கரைய எண்ணும் மனதுக்கு
இயலாமை
துாரத்தே ஒதுக்கிவைக்கின்றது

இரண்டும் சந்தம் சேர்க்கும்
இல்லறத்தில்
இல்லை என்பதை
இவள் மட்டும் சுமப்பான் ஏன்

அவள் எச்சத்தில் தான்
பரம்பரை நீளும் என்ற
எண்ணத்திற்கு தீ மூட்டி

இன்னும்
தாய் உணறாத
மழலைகளுக்கு  மார்பை
சுவைக்ககுடு தாயே!
ப.பார்தீ