நினைவில் பூத்த அல்லி

அந்திவானம் கறுத்திருக்கு

அடைமழையும் காத்திருக்கு

நெஞ்சுக்குள்ள பூத்த அல்லி

கரை தடவக் காத்திருக்கு

நிலவுக்கு தூது செல்ல

தென்றலும் தவமிருக்கு

நெஞ்சுக்குள்ள அவள் நினைவோ

நீரூற்றாய் வழிந்திருக்கு

கன்னத்தில் தந்த முத்தம்

கண்மூடப் பூத்திருக்கு

கார் குழலில் மீன் நீந்த

கண்களும் காத்திருக்கு

றோஜக்கு வெட்கம் வந்து

அவள் இதழை தாக்கிருக்கு

மயில் ஆடும் பாறை எல்லாம்

அவள் வரவால் செழித்திருக்கு

பொண் வண்டு சிறகடித்து

கண்ணுக்குள் புதைந்திருக்கு

பூங்கோதை நினைவுதானே

புலமைக்குப் போரூற்று

ப.பார்தீ