அழிவே அழியுதே

முற்றிப் பழுத்தபழம்
மண்ணில் விழுந்த பின்
மரமாய் எழுவதுண்டு
அற்றாங்கே சில
வெம்பி பழமாகி
வீணாய் போவதுண்டு

பகல் மேல் கறுப்படிக்க
நிலை கூடும் மழைமேகம்
சில காலம் தரித்ததில்லை
சிந்தையும் அதுபோல
சில நேரம் அதுவாக
சில தவறை செய்வதுண்டு


மனமெனும் பெரு மாயை
மரம் தாவும் குரங்காக
மூ ஆசை பந்தலிலே
மூழ்கடிக்க விதி செய்யும்

ஆசைக்கு அழிவுண்டு
அதன் வழியே பிறப்புண்டு
புதிதொன்று தோன்றலுற
பழதாங்கே நினைவாகும்
நினைவு சுமைகள் தாம்
நம்மை
மீழ் நிலைக்க திரும்பவைக்கும்

அழியும் என்ற உண்மை
யார் மனமும் உணர்ந்ததில்லை
அழியும் வேளையிலே
ஆர்ப்பரிக்கும் ஆழ்மனது
நிலையில் இவ்வுலகில்
நித்தம் வரும் சுழற்சியாம்

ஓர் நாள் போனதென்றால்
உனக்கு நீ கொலைகாரன்
என்ற உண்மை உணர்ந்து விடு
உலகத்தை நேசிப்பாய்


ஆசை அழித்துவிடும்

ப.பார்தீ