விளக்கு

உளைத்துக் களைத்து ஓய்வுக்குச் செல்கிறான் சூரியன்

அதன் தடிப்பில் மெளப்பொழுதின் இரசனைகளைக் காவிக்கொண்டு தொன்றலும் தீண்டத்தொடங்கியது

அப்போதுதான் அவள் வருகை

இதமான இந்த பொழுதில் இயற்கையின் அழகயே மாய்த்து

புன்னகையை கடமையின் உச்சமாய்

பார்வையை ஏக்கத்தின் வெறுப்பாய்

வரவேற்கும் வருமையின் உள்ளம்

காயப்பட்டுக் காயப்பட்டு வலிகளும் வலிகண்டு

வயிற்றுக்கு மட்டும் உணர்த்தமுடியாத தேவை

இவளையும்தீண்டியதில்

தவரொன்ரு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை

அவளின் வருகை

எத்தனைபேரின் எதிர்பார்ப்பு

எத்தனை பேரின் திருமுளுக்கு எத்தனை பேரின் சொர்க்கம்

ஆண்மை என்பது ஆண்குறியின் இயக்கம் என்று ஏண்ணித்தாநோ இந்தச்செலவு

சுகாதாரம் ஏயிட்ஸ் உயிர்கொள்ளி நோயாம்

மறுபுறம் பாதுகாப்பான உடல் உறவுக்கு ஆணுறையாம்

குடும்பக் கட்டுபாட்டிற்கும் இது விதிவிலக்கல்ல

இங்கு தேவை ஒழுத்தத்தை கொண்றது

பொழுதும் இருளைக் கவ்வுகிறது

அவள் தூக்கம் பொழுதைக் கவ்வியது

இருந்தும் சதைக்கும் இரத்தத்திற்கும் நடுவில்

அவள் மனது இன்னும் விலைபோகவில்லை

ப.பார்தீ